"درمان بیماری دیابت توسط دکتر عارف قنبرزاده" :  علت ناکامی طب کلاسیک (طب جدید) در درمان بیماری دیابت و بسیاری از بیماری های دیگر در چیست؟  بطوریکه در مقاله قبلی اشاره شد، چون نگرش طب جدید در درمان بیماری ها مبارزه با خود بیماری (یعنی علامت درمانی) است و نه برطرف کردن علت بیماری و محوریت طب جدید بر تولید هر چه بیشتر دارو و فروش آن می باشد و نه بر اصلاح امور سته ضروریه (یعنی اصلاح هوا، آب و غذا، حرکت و سکون، خواب و بیداری، احتباس و استفراغ، اعراض نفسانی) و همین امر موجب شکست طب جدید در درمان بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری دیابت (بیماری قند) گشته است در صورتی که بسیاری از بیماری ها، از جمله بیماری دیابت و با جرات می توان گفت که تمام بیماری ها با اصلاح سته ضروریه قابل درمان و احتیاج به هیچگونه داروی شیمیایی نیست!  علت بیماری دیابت بر خلاف نظریه طب جدید که کمبود تولید انسولین را عامل اصلی بیماری دیابت می داند، نیست. بطوریکه مقدار انسولین تولید شده پانکراس در دیابت نوع ۲ نرمال و در بیشتر مواقع حتی بیش از نرم است!  پس علت بیماری دیابت در کجاست؟ بیماری دیابت در واقع بیماری یک سیستم و مولتی فاکتوریل است و جزو بیماری سندرم متابولیک می باشد و اولین اختلال از CNC (مغز) شروع می شود و چون تمامی سلول های بدن تحت کنترل سیگنال های نوروهمورال مغز قرار دارند و در واقع متابولیسم داخل سلولی بدن تحت کنترل اعصاب مرکزی قرار دارد و وقتی این سیگنال ها مختل شود، متابولیسم بازال داخل سلولی نیز مختل خواهد شد.  در اینجا سوال این است، پس عامل اختلال در CNC (مغز) چیست؟  عامل اختلال در  CNC، تغییرات PH خون از حالت خنثی (۷/۴۴-۷/۳۶=PH) به حالت اسیدی (غلبه بلغم) به مرور زمان، در درجه اول در اثر تغذیه نامناسب و اختلال در بقیه امور سته ضروریه که در بالا به آن اشاره شد، پدید می آید. چون این روزها اصطلاح علمی بودن مطرح است و همه علمی بودن مسائل را مد نظر دارند و آیا غلبه خلط بلغم و سایر اصطلاحات طب سنتی علمی است یا خیر، کاری نداریم! بنده با زبان طب کلاسیک موارد را بیان می کنم! در اثر اسیدی شدن PH خون و در نتیجه اسیدی شدن PH داخل سلولی (غلبه خلط بلغم) چه اتفاقی در سلولهای بدن می افتد که بیماری دیابت و چهار بیماری دیگر سندروم متابولیک یعنی چاقی شکمی، فشار خون بالا، تری گلیسیرید بالا و HDL (چربی خوب) پایین، کم کاری غده تیروئید و بیماری های دیگر مثل بیماری MS، ALS، پارکینسون، آرتریت روماتوئید، صرع و غیره … پدید می آید.  PH خون چیست؟  PH خون عبارت است از غلظت یون هیدروژن در مایع خارج سلولی که بر اثر نوع تغذیه ای که انسان دارد، واکنش هایی در بدن انسان صورت می گیرد و در نتیجه آن، حالت اسیدی یا بازی (بلغم یا صفرا) غلبه پیدا می کند. طب جدید این واکنش ها را تغییرات PH می نامد.  غلظت یون هیدروژن از ترکیب فرمول زیر بوجود می آید: CO2 + H2O –> H2CO3 –> HCO3 + H در واقع غلظت یون هیدروژن را و در نتیجه تغییرات PH خون را CO2 تولید شده در متابولیسم سلولی تنظیم می کند، بدین معنی که هر چقدر تولید CO2 در سلول بیشتر شود، همانقدر تولید یون هیدروژن بیشتر شده و PH خون اسیدی تر خواهد شد.  حال اسیدوز چه تاثیری در متابولیسم سلولی دارد؟ غلظت یون هیدروژن در بسیاری از ماهیت های فیزیکی و شیمیایی واکنش های داخل سلولی اثر مستقیمی دارد. بطوریکه در اثر زیاد شدن غلظت یون هیدروژن (اسیدوز) فعالیت آنزیم های گلیکولیز داخل سلولی (که در حدود ۱۰ آنزیم می باشد) مختل می شود و در نتیجه گلوکز داخل سلولی زیاد شده و از ورود گلوکز خارج سلولی به داخل سلول جلوگیری می شود، سلول دچار کمبود انرژی شده و تقسیم سلولی متوقف می شود. به منظور خلاص شدن بدن از گلوکز اضافی کلیه ها گلوکز را به همراه آب و الکترولیت ها (سدیم و پتاسیم) دفع می کنند.  این دیورز اسموتیک که با پر ادراری همراه است منجر به دهیدراتاسیون و از دست رفتن املاح می شود. بیماران مبتلا به دیابت در موارد شدید ممکن است در طی ۲۴ ساعت به طور متوسط ۶/۵ لیتر آب و ۴۰۰ الی ۵۰۰ میلی اکی والان سدیم پتاسیم و کلر را از دست بدهند. گلیکولیز مهمترین منبع تولید انرژی سلولی محسوب می شود و از هر ملکول گلوکز: ۲ مولکول پیرووات، ۲ مولکول NADH و ۳۶ مولکول ATP بدست می آید. در بیماری دیابت سلول های بدن بعلت مختل شدن گلیکولیز داخل سلولی، برای تولید انرژی از اسیدهای آزاد چرب و آمینو اسیدها استفاده می کنند که این پروسه نیز محیط داخلی سلول را اسیدی کرده و کتواسیدوز دیابتی را بوجود می آورد. اسیدوز ناشی از تجمع بتا ئیدروکسی بوتیرات و استواستات است و با کاهش بیکربنات سرم و شکاف آنیونی همراه است. در صورتی که با پائین آمدن غلظت یون هیدروژن (آلکالوز) فعالیت آنزیم های گلیکولیز داخل سلولی زیاد شده و تولید گلوکز داخل سلولی متوقف و گلوکز داخل سلولی در سوخت و ساز به مصرف می رسد و در نتیجه گلوکز خارج سلولی بیشتر وارد داخل سلول شده و در متابولیسم داخل سلولی شرکت می کند تا انرژی بیشتر در تقسیم سلولی بوجود آید، چون تقسیم سلولی در آلکالوز زیادتر می شود و در اسیدوز متوقف می شود. از طرفی انسولین کارایی خود را فقط در محیط آلکالوز داخل سلولی می تواند بخوبی انجام دهد یعنی گلیکولیز فقط در آلکالوز سلولی انجام می گیرد و در اسیدوز مختل می شود. انسولین آلکالوز سلولی را در اثر تحریک تعویض سدیم خارج سلولی با یون هیدروژن داخل سلولی بوجود می آورد. سدیم وارد شده به داخل سلول با تحریک سیستم سدیم/ پتاسیم – ATP دوباره از داخل سلول به خارج از سلول پمپاژ شده و در عوض پتاسیم خارج سلولی وارد سلول می شود. سیستم سدیم/ پتاسیم – ATP فقط با صرف انرژی پایدار می باشد و چون در بیماری دیابت سلول های بدن با کمبود انرژی مواجع هستند، پمپ سدیم/ پتاسیم مختل شده و در نتیجه با ازدیاد سدیم داخل سلولی، کلسیم داخل سلولی نیز افزایش یافته، باعث ادم (odem) سلولی و از کار افتادن کل سیستم سلولی و مرگ سلول می شود. از طرفی چون یون هیدروژن دارای بار مثبت است و با زیادتر شدن بار مثبت داخل سلولی (اسیدوز)، یون های اضافی هیدروژن بر روی پروتئین های پلاسما که اکثرا دارای بار منفی هستند، نشسته و ماهیت فیزیکی و خاصیت شیمیایی پروتئین های پلاسما (از جمله انسولین) را تغییر داده و موجب عدم کارآیی آنها در واکنش های شیمیایی داخل سلولی می گردد. از طرفی دیگر در اسیدوز میل ترکیب شیمیایی اکسیژن با هموگلوبین کم می شود (Bohr-Effekt)، و سلول دچار هیپوکسی شده و در نتیجه اسیدی داخل سلولی بیشتر می شود. در اسیدوز ماهیت فیزیکی و شیمیایی غشاء سلولی نیز تغییر کرده و باعث عدم شناخت غشاء سلولی به واکنش ها و در واقع مقاومت سلولی به پروتئین ها و هورمون ها از جمله انسولین بوجود می آید. اکثر بیماران دیابتی نوع ۲ دچار کم کاری غده تیروئید هستند و کمبود هورمون های T3 و T4 متابولیسم بازال سلولی را پائین آورده، تولید انرژی سلولی کاهش پیدا می کند و در نتیجه سلول دچار ادم می شود. این خود عامل مهمی در بروز بیماری دیابت ایفا می کند که بدون تنظیم آن بیماری دیابت غیر قابل درمان می باشد. در پاسخ به استرس جسمی و عاطفی، سطح هورمون های استرس (گلوکاگون، اپی نفرین و نور اپی نفرین کورتیزول و هورمون رشد) در خون بالا می رود. این هورمون ها تولید گلوکز به وسیله کبد را افزایش داده و در مصرف گلوکز به وسیله ی عضلات و بافت های چربی مداخله کرده و به عنوان آنتی انسولین عمل می کنند. اسیدوز و آلکالوز حالت هایی هستند که در اثر مصرف غذاهای اسیدی یا بازی بوجود می آیند و سیستم اعصاب مرکزی را مختل می کنند. اثر عمده اسیدوز تضعیف سیستم عصبی مرکزی است و باعث مختل شدن سیگنال های نوروهمورال مغزی به سلول های ارگانهای مختلف بدن می شود. بطوریکه اگر PH خون از ۷/۳۶ کمتر شود، سیستم عصبی آنقدر تضعیف می گردد که شخص ابتدا حواس خود را از دست می دهد و به تدریج دچار اغما می شود. بر این اساس، بیمارانی که بر اثر اسیدوز دیابتی، اسیدوز اوریک و سایر اسیدوزها فوت می کنند، معمولا در حالت اغما در می گذرند. عدم کنترل اسیدوز یا آلکالوز نهایتا روی اعصاب مرکزی اثر می گذارد و این سیستم حیاتی را مختل و انسان را به انواع بیماری های خطرناک مانند بیماری MS ،ALS، پارکینسون، دیابت، آرترید روماتوئید و غیره… دچار می کند. تغذیه نقش اساسی را در تنظیم PH خون (اسیدوز و آلکالوز یعنی (بلغم و صفرا)(سردی و گرمی)) ایفا می کند و تنظیم آن یکی از مهم ترین جنبه های هموستاز (ثابت نگاه داشتن محیط داخلی بدن) است. بنابر این ثابت نگه داشتن PH خون نقش اساسی را در متابولیسم سلولی ایفا می کند، بطوریکه فرم مولکولی پروتئین ها، آنزیم ها، غشاء سلولی، الکترولیت های داخل سلولی و متابولیسم سلولی کاملا وابسته به ثابت نگه داشتن PH خون می باشد و فقط تغییرات مختصری در غلظت یون هیدروژن نسبت به مقدار طبیعی می تواند موجب تغییرات بارز در واکنش های شیمیایی داخل سلول گردد. بطوریکه ملاحظه می فرمائید، بیماری دیابت یک بیماری مولتی فاکتوریل می باشد و یک دسته از عامل های متفاوت در بوجود آمدن آن نقش اساسی دارند و با تزریق انسولین و یا با تجویز داروهای ضد دیابت قابل درمان نمی باشد و بر عکس موجب و خیم تر شدن اوضاع بیماری و بوجود آمدن بیماری های دیگر مثل تثلب شرائین، کوری، نارسایی کلیه، زخم دیابت و غیره … خواهد شد. (تهیه و تدوین: دکتر عارف قنبرزاده فارغ التحصیل از دانشگاه برلین آلمان) ادامه مطلب در بخش دوم ...